Składa się z dwóch nekropolii: katolickiej oraz ewangelickiej, które powstały w drugiej połowie XIX w. Ich istnienie potwierdza mapa kastralna z 1878 roku, oparta na pomiarach z 1863 roku. W roku 1917 zostały one ze sobą połączone. Powierzchnia nowopowstałego wówczas cmentarza wynosi dzisiaj 2,19 ha. Na końcach dwóch głównych alejek usytuowane są kaplice cmentarne: katolicka i ewangelicka. Obydwie wzniesiono na początku XX w. Pierwsza z nich swoim wyglądem przypomina trochę wiejski kościółek. Ze spadzistego dachu wyrasta strzelista dzwonnica. Drugą natomiast stworzono na wzór greckiej świątyni. Jest to prostokątna budowla z czterema kolumnami w stylu doryckim, które wyrastają z prostokątnych cokołów. Na ich głowicach wspiera się architraw, podtrzymujący płaski strop. Tuż ponad nimi wznosi się spadzisty dach, który tworzy na przedniej i tylniej ścianie tzw. fronton. W pobliżu kaplicy rzymskokatolickiej znajdują się pozostałości krzyża cmentarnego, powstałego w 1894 r. Był on wsparty na kamiennym postumencie. Niegdyś przymocowana była do niego rzeźba Chrystusa, mierząca ponad 2 metry.
Michał Mańka, na podstawie: Roman Nowacki – Cmentarze Kędzierzyna – Koźla, Kędzierzyn – Koźle, 1994.
Foto: archiwum własne.