Arkadiusz Kałużyński Brak komentarzy

Budowę domu św. Karola zainicjował i sfinansował proboszcz kozielskiej parafii ks. Karol Kollar. Prace nad obiektem zakończono w 1912 r., a jego patronem został św. Karol Boromeusz. Początkowo miały się w nim znajdować mieszkania dla Sióstr św. Elżbiety, pomagających chorym, biednym i samotnym. Budynek jednak okazał się na tyle duży, by móc w nim prowadzić inną działalność. Przez prawie 100 lat, od kiedy istnieje ten obiekt, mieściły się w nim: przedszkole, szkoła ręcznych robót dla młodzieży żeńskiej (wraz z internatem dla uczennic mieszkających poza granicami miasta), Zakład Specjalny dla Nieuleczalnie Chorych oraz Zakład Specjalny dla Dzieci Głęboko Niedorozwiniętych Umysłowo. Zarówno podczas pierwszej jak i drugiej wojny światowej większą część jego pomieszczeń wykorzystywano na pielęgnację rannych żołnierzy. Największym wydarzeniem w Domu św. Karola była wizyta Nuncjusza Papieskiego, a późniejszego papieża, Piusa XI. Wydarzenie to stało się faktem w czerwcu 1920 r. Aktualnie znajduje się tam Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.

Dom św. Karola 1916r i obecnie


Michał Mańka, w oparciu o: Josef Groger – Kiedy miasto przestało być twierdzą : rozwój gospodarczy Koźla w latach 1873-1945, Góra św. Anny/Gorlitz, 2005; ks. Alfons Schubert – Zarys historii Parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu, Kędzierzyn – Koźle, 2000. Ilustracja pochodzi z książki Herberta Probe – Historyczny spacer po mieście Koźlu, 2007. Foto: archiwum własne.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *