Jako świątynia, obiekt od początku pełnił funkcję kościoła garnizonowego- aż do końca I wojny światowej. Następnie gmina przeszła pod zwierzchnictwo „Kościoła Ewangelickiego Unii Staropruskiej, prowincji Śląsk”. Budowlę wzniesiono według projektu architekta Johanna Martina Pohlmanna, jednakże w trakcie realizacji zmieniono wygląd fasady – w myśl projektu znanego pruskiego architekta Langhansa. Kościół poświęcono w roku 1788.
Z uwagi na charakter miasta-twierdzy nie można było dobudować wieży. Starania ponowiono wraz z likwidacją twierdzy w roku 1872 oraz w roku 1918 – z końcem I wojny światowej.
Wykonanie projektu zlecono w roku 1928 architektowi Hansowi Thomasowi z Wrocławia. 17 sierpnia 1930 roku położono kamień węgielny, a w 1931 zawieszono dwa dzwony*- które później skonfiskowano w roku 1943.
Kościół ewangelicki zniszczono podczas walk o miasto w lutym 1945 roku, a następnie rozebrano.
Zawieruchę wojenną przetrwała tylko wieża, która o parafii ewangelickiej przypominała jeszcze w Polsce Ludowej. Dnia 30 września 1975 roku wieża licząca sobie 30 metrów została wysadzona.
* CIEKAWOSTKA: Na podstawie zdjęcia ukazującego zawieszenie dzwonów dopatrujemy się pewnej niespójności- otóż w literaturze spotykamy się z dwoma dzwonami które zawieszone zostały w roku 1931- a zdjęcie z kolekcji K. Ligenzy przedstawiające owe wydarzenie ukazuje 3 dzwony oraz datę 6.4.1930roku… czyżby pomyłka badaczy historii? Z pewnością jednak nowe fakty!
Arkadiusz Kałużyński, w oparciu o: Romuald Żabicki – Z kart znanej i nieznanej historii miasta Koźla, Kędzierzyn-Koźle, 2006; Josef Groger – Kiedy miasto przestało być twierdzą : rozwój gospodarczy Koźla w latach 1873-1945, Góra św. Anny/Gorlitz, 2005; Internet; Źródła własne. Ilustracje: archiwum – A.Kałużyński; K.Ligenza.